Za Bożą sprawą spełnia się moje marzenie: jestem proboszczem wiejskiej parafii i mogę przyczyniać się do budowania żywego Kościoła w Konarzewie.

Moja droga do parafii rozpoczęła się w Nowym Tomyślu, gdzie się urodziłem, dorastałem, uczyłem się i pogłębiałem wiarę. Ministrantem zostałem krótko po ukończeniu 5 roku życia. Bezpośrednio po maturze podjąłem formację prowadzącą ku kapłaństwu. Wyświęcony zostałem w roku 1997 i od razu posłano mnie na kolejne studia na Wydziale Filozofii KUL.

Po powrocie z Lublina Arcybiskup Gądecki mianował mnie prefektem Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu. Funkcję tę pełniłem przez 7 lat, jednocześnie ucząc studentów na Wydziale Teologicznym i udzielając się duszpastersko (Mosina, Poznań – Katedra, Poznań – św. Krzyż), głosząc rekolekcje i misje, kazania okolicznościowe (np. odpust w Konarzewie 2010). Przez pewien czas byłem także Archidiecezjalnym Duszpasterzem Powołań i członkiem Rady Duszpasterstwa Powołań przy Konferencji Episkopatu Polski.

W 2012 roku Arcybiskup powierzył mi nadto obowiązki postulatora procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego nowotomyskiego lekarza, Sługi Bożego Kazimierza Hołogi (1913-1958). W roku 2016 zostałem powołany na kapelana Ośrodka ZHP Buk im. Kosynierów Bukowskich, obejmującego zuchów, harcerzy i instruktorów oraz seniorów harcerskich z gmin Buk, Stęszew i Dopiewo.

W Konarzewie wspomagali mnie w pracy parafialnej ks. wikariusz Łukasz Tadeusz (do 25 sierpnia 2011), ks. Sławomir Nobik (2011-2014), ks. Jan Iwanowski (2014-2016), a obecnie ks. Tomasz Rogoziński.

Przychodząc do Konarzewa w 2011 roku, zawierzyłem wszystko Maryi. Niech Ona wskazuje drogę!

 

 

Akt zawierzenia i oddania się Maryi (dokonany w dniu 1 sierpnia 2011 podczas liturgicznego objęcia parafii)

Na początku mojej posługi w Konarzewie włączam was wszystkich w modlitwę zawierzenia Maryi, bo wierzę, że jest to najlepsze ręce, w które można się powierzyć takiego dnia, jak dzisiejszy.

Matko Boża, Niepokalana Maryjo,

Tobie poświęcam ciało i duszę moją,

wszystkie modlitwy i prace, radości i cierpienia,

Wszystko, czym jestem i co posiadam.

Tobie oddaję moje życie,

moje powołanie, którym mnie obdarzył w nieskończonym miłosierdziu Bóg w Trójcy Jedyny,

moje kapłańskie posługiwanie

naznaczone sprawowaniem sakramentów i duchowym ojcostwem.

Ponownie oddaję się Tobie w niewolę miłości,

wszystko, czym jestem i co posiadam.

pozostawiam Ci zupełną swobodę posługiwania się mną

dla zbawienia ludzi i ku pomocy Kościołowi Świętemu Poznańskiemu

w parafii pw. św. Marcina i św. Piotra w Okowach w Konarzewie.

Wiem, że własnymi siłami niczego nie dokonam,

Ty zaś wszystko możesz, co jest wolą Twego Syna,

proszę Cię, Matko kapłanów, o wstawiennictwo,

bym kochał Boga i był dobrym dla ludzi

i tak przyczyniał się do przemienienia świata

w Królestwo Twojego Syna – Jezusa Chrystusa, Jedynego Zbawiciela – wczoraj, dziś i na wieki.

 

Tobie, Maryjo zawierzam wszystkich, podobnie, jak oddałem Ci moje życie w lipcu 1992 roku, na rekolekcjach Pomocników Matki Kościoła w niedalekiej Łodzi k/Stęszewa, a potem w dniu moich prymicji, 25 maja 1997 roku w mojej parafialnej świątyni, w której TY SAMA jesteś nieustającą Pomocą dla swych dzieci w Nowym Tomyślu.

 

Tobie, Maryjo zawierzam wszystkich kapłanów,

A zwłaszcza moich niezliczonych poprzedników, pasterzujących tu od 9. Wieków, szczególnie zaś ks. Stanistawa Hartliba, który pracował tu aż 44 lata.

Polecam Tobie naszego Biskupa Stanisława,

który obdarzył mnie zaufaniem i posłał do pracy dla Królestwa Jezusa.

 

Oddaję Tobie Wychowawczyni kapłańskich powołań

Arcybiskupie Seminarium Duchowne,

w którym pracowałem przez ostatnich siedem lat.

 

Proszę Ciebie, o najłaskawsza Matko, byś u Syna Twego

wyprosiła mojej parafii, gdzie Ty jesteś Matką

łaskę wielu świętych kapłańskich i zakonnych powołań. Szczególnie zawierzam Damiana.

 

Wszystkich i wszystko Tobie, Maryjo zawierzam.

 

Spraw więc Wspomożycielko Wiernych,

By moja parafia, rodzina i cała Ojczyzna,

Była rzeczywistym Królestwem Twoejgo Syna i Twoim.

 

Amen.