Wielce Czcigodny Księże Biskupie!

 

Filius hominis non venit ministrari sed ministrare et dare animam suam redemptionem pro  multis (Mt 20, 28). Syn Człowieczy, nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu.

Głęboko wierzymy, że w tym duchu – imitatio Christi – przybył Ksiądz Biskup do naszej parafii. Za miesiąc minie bowiem 5 lat od ostatniej wizytacji biskupiej naszej parafialnej wspólnoty pozostającej pod opieką świętych Marcina z Tour i Piotra Apostoła, uczczonego tu przydomkiem ad vincoli –  w Okowach. Jest to kolejna wizytacja w dziejach parafii powołanej zapewne do istnienia jako podmiejska misja jeszcze w XII wieku przez poznańskich benedyktynów rezydujących przy kościele pw. św. Marcina. Witamy więc serdecznie Księdza Biskupa i zapraszamy do posługi w tej starej parafii, mającej swoje tradycje i zwyczaje, odnawiającej się jednak wciąż tak, jak młody jest nieustannie Kościół Chrystusowy.

Minionych pięć lat to – według mojej oceny – okres rozwoju konarzewskiej parafii: swoje miejsce zamieszkania i życia znalazło tu niemal dwieście nowych rodzin, przez sakrament chrztu świętego włączyliśmy do wspólnoty z Panem Jezusem i Kościołem 266 dzieci. Na skutek rosnącej liczby uczestników Mszy świętych niedzielnych zmieniliśmy ich grafik, dokładając kolejną Mszę św. (obecnie odprawiamy w niedziele 5 Mszy świętych i dwie Msze niedzielne w  soboty). Niestety nie oznacza to jednak wzrostu liczby dominicantes – ten wskaźnik to  jedynie ok. 25 %.

Starając się budować żywy Kościół, prowadzimy formację dorosłych, młodzieży i dzieci. Wśród działających w parafii grup duszpasterskich udało się nam rozbudować Żywy Różaniec o kolejne trzy róże (w tym jedną męską), utworzyliśmy także drugi krąg biblijny – wyłącznie dla mężczyzn. Świeccy włączają się aktywnie w przygotowanie i celebrację liturgii (dorośli lektorzy, szafarze, ministranci). Działa też prężnie młodzieżowy zespół muzyczny Credo in Deum. Kibicujemy zmagającemu się wciąż z małą liczbą członków oddziałowi KSM. Nasze duszpasterstwo młodych reprezentowane było licznie, w 19 osobowej parafialnej grupie, podczas Światowych Dni Młodzieży z Ojcem Świętym Franciszkiem w Krakowie w lipcu 2016 roku. Formacji dzieci służy schola dziecięca i Szkolne Koło Caritas w Konarzewie. Jako Kościół pielgrzymujący nawiedziliśmy sanktuaria na Jasnej Górze, w Licheniu, Krakowie – Łagiewnikach i Kalwarii Zebrzydowskiej. Byliśmy także na kanonizacji św. Jana Pawła II w Rzymie, a w roku ubiegłym u  św. Marcina w Tour.

Parafia prowadzi Ośrodek Rekolekcyjny, założony przez ks. Stanisława Hartlieba, a nazwany przez sługę Bożego ks. Franciszka Blachnickiego Wieczernikiem. W ośrodku formuje się aktywnie młodzież z całej diecezji i spoza jej granic; tu prowadzimy także przygotowanie młodych do małżeństwa, poprzez odbywające się cyklicznie rekolekcje dla narzeczonych.

Znaczącymi wydarzeniami minionego pięciolecia było włączenie w obchody Roku Wiary, podczas którego rodziny naszej wspólnoty parafialnej nawiedzał wizerunek Jezusa Miłosiernego. Trwałym votum za ten święty czas stała się zaaranżowana na nowo dawna kruchta południowa, odtąd Kaplica Miłosierdzia z nowym konfesjonałem, gdzie w komfortowych warunkach mogą korzystać z sakramentu także niedosłyszący. Drugim ważnym w parafialnej skali wydarzeniem były ubiegłoroczne, dziewięciomiesięczne obchody 1700 urodzin naszego głównego patrona – św. Marcina. Miały one wielopłaszczyznowy przebieg, a złożyły się na nie modlitwy dziewięciomiesięcznej nowenny, konkursy plastyczne dla dzieci i młodzieży, konkurs fotograficzny, gra terenowa, pielgrzymka do grobu św. Marcina w Tour, koncerty, akcje charytatywne, a na ich zakończenie uroczysta celebracja parafialnego odpustu. Wydaliśmy także okolicznościowe wydawnictwa, poświęcając św. Marcinowi cykl kilkunastu artykułów w naszej parafialnej gazetce Wspólnota, wydając przypinki i magnesy a lodówkę, a we współpracy z wydawnictwem Pallottinum opublikowaliśmy książkę Modlitewnik do św. Marcina.

Wyznawana przez nas Chrystusowa wiara owocuje. W ubiegłym roku cieszyliśmy się z prymicji ks. Damiana Dudkowiaka pochodzącego z Trzcielina. Obecnie w Arcybiskupim Seminarium Duchownym na III roku formuje się i rozeznaje powołanie nasz kolejny kleryk, Krzysztof Dopierała z Dopiewca. Owocowanie wiary to także podejmowane akcje charytatywne: przygotowywanie paczek dla ubogich na Boże Narodzenie i Wielkanoc, udział w akcji Tornister pełen uśmiechów. W ubiegłym roku prowadziliśmy nową akcję Peleryna św. Marcina z nadzieją na jej kontynuację. Wreszcie w Boże Narodzenie podjęliśmy adopcję dwóch syryjskich rodzin przez caritasowski program Rodzina rodzinie.

Parafia to także struktura materialna. W tej dziedzinie udało się nam z Bożą pomocą dokonać niemało. Nasza zabytkowa świątynia otrzymała wzmocnienie konstrukcyjne przez założenie ściągów i zszycie pękających murów; wymieniliśmy całkowicie instalację elektryczną i oświetlenie kościoła, wymalowaliśmy kościół wraz z kaplicą w krypcie, dokonaliśmy kompleksowej restauracji i konserwacji wraz z restytucją na historyczne miejsca zabytkowych ołtarzy, ambony i chrzcielnicy, zamontowaliśmy nowe lektorium do czytania słowa Bożego, wykonaliśmy impregnację więźby dachowej i całkowicie wymieniliśmy dach nad północną przybudówką, w której mieści się zakrystia; założyliśmy ogrzewanie w zakrystii i kaplicy św. Stanisława, zmieniliśmy system ogrzewania kościoła. Wyposażyliśmy w nowe meble zakrystię w kościele filialnym w Dopiewcu. Wyremontowaliśmy kaplicę cmentarną i utwardziliśmy kostką kolejną część cmentarnych alejek. Dokonaliśmy serii remontów w budynku Ośrodka Rekolekcyjnego, służącego także parafii za dom parafialny: przygotowaliśmy nową salkę – Laboratorium wiary św. Jana Pawła II, przeprowadziliśmy kapitalny remont kuchni i jadalni, wyremontowaliśmy dotychczasowe i zorganizowaliśmy nowe toalety, wyremontowaliśmy kolejną salkę, która otrzymała nazwę Oratorium św. Urszuli, wymieniliśmy instalację centralnego ogrzewania i przeprowadziliśmy szereg inwestycji służących poprawie warunków bezpieczeństwa przebywających w Ośrodku młodych ludzi i dostosowaniu budynku do współczesnych przepisów. Przeprowadziliśmy także poważną inwestycję infrastrukturalną, montując profesjonalną przepompownię ścieków. Utwardziliśmy powierzchnię podwórza probostwa kostką betonową, nie zapomnieliśmy także o zieleni. Aby umożliwić młodym aktywny wypoczynek, przywróciliśmy do użytku, powiększyliśmy i wyremontowaliśmy boisko do piłki nożnej, zorganizowaliśmy boisko do siatkówki i street ball’a, a także przygotowaliśmy otoczenie ogniska, gdzie gromadzimy się budując wspólnotę, integrując dawnych i nowych parafian. Pamiętając o naszych poprzednikach w wierze, na 75-lecie śmierci pobudowaliśmy nowy nagrobek na grobowcu ks. Jana Laskowskiego, ufundowaliśmy także tablicę wotywną ku czci ks. Stanisława Hartlieba.

Pełniąc od niemal sześciu lat posługę proboszcza tej parafii, o której wielu mówiło mi że jest niełatwa, chciałem Księdzu Biskupowi powiedzieć, że bardzo kocham moich parafian. Zostałem tu życzliwie przyjęty i zaakceptowany, pomimo moich ludzkich wad i ułomności. Wiem, że mam tu ludzi na których mogę liczyć, pośród których są moi najbliżsi, a zarazem najlepsi współpracownicy. Bogu dziękuję każdego dnia i jestem dumny z tego, że mogę być proboszczem w Konarzewie, ofiarowywać kapłańską posługę i własne życie Panu Jezusowi i ludziom w tej parafialnej wspólnocie. To jest moja rodzina!

Cieszymy się z dzisiejszej wizyty Księdza Biskupa. Nasz wielki nauczyciel, św. Jan Paweł II, pisał: Podczas swojej wizyty pasterskiej w parafii, pozostawiwszy zagadnienia o charakterze administracyjnym innym delegatom, biskup powinien w szczególny sposób zatroszczyć się o spotkania osobiste, poczynając od proboszcza i innych kapłanów. To właśnie w takich chwilach najbardziej zbliża się do swojego ludu w sprawowaniu posługi słowa, uświęcania i pasterskiego przewodzenia, wchodząc w bardziej bezpośredni kontakt z niepokojami i troskami, radościami i oczekiwaniami ludzi, mogąc ofiarować każdemu słowo nadziei. Biskup powinien wówczas nawiązywać bezpośredni kontakt przede wszystkim z osobami najuboższymi, starszymi i z chorymi. Przeprowadzona w ten sposób wizyta pasterska objawia się w swojej prawdziwej istocie, czyli jako znak obecności Pana, który odwiedza swój lud, przynosząc mu pokój (Pastores gregis, 46).

Dziękujemy, że jest Ksiądz Biskup dla nas znakiem obecności Pana. Niech On obdarzy Księdza pokojem!

Dixi.