Ks. Jan Dąbrowa Laskowski (22.06.1872 – 17.10.1939) był proboszczem w Konarzewie przez ponad 37 lat. Był jednym z jedenaściorga dzieci Józefa Laskowskiego, polskiego nauczyciela, represjonowanego przez Prusaków i usuniętego ze szkoły w Psarskim (koło Szamotuł) w 1874 roku za nauczanie religii w języku polskim. Absolwentem słynnego Collegium Marianum w Pelplinie i gimnazjum w Krotoszynie. Święcenia kapłańskie przyjął 25 lutego 1896 roku z rąk ks. abpa Floriana Stablewskiego, gorliwego pasterza Kościoła poznańskiego i gnieźnieńskiego. Na pierwszej parafii pracował w Wieleniu, gdzie naraził się władzom zaborczym nauczaniem języka polskiego i historii Polski. W 1898 roku został przeniesiony do Wrześni. Oddał się gorliwej pracy, założył chór i polską bibliotekę. W 1901 roku, gdy rząd pruski nakazał nauczania religii po niemiecku, ks. Jan stał się duchowym przywódcą dzieci, podejmujących strajk szkolny o prawo do polskiego pacierza. Podczas procesów sądowych przeciwko dzieciom i ich rodzicom wspierał represjonowanych. Władze pruskie zażądały więc usunięcia księdza Laskowskiego z Wrześni. Po początkowej zwłoce w spełnieniu roszczeń, Arcybiskup Prymas Florian Stablewski przeniósł Księdza Jana Laskowskiego do Konarzewa z dniem 15 stycznia 1902 roku.
Objąwszy probostwo konarzewskie (władze pruskie nigdy nie uznały go za prawowitego proboszcza i aż do końca tytułowały go „Herr Vicar zu Konarzewo”), przystąpił do gorliwej pracy duszpasterskiej, zbierając lud z 12. wsi należących wówczas do parafii. Zajmował się renowacją i upiększaniem konarzewskiego kościoła (remont organów, kilkukrotne malowanie, ufundowanie nowych dzwonów, zmiana pokrycia dachu i wieży). Prowadził działalność dobroczynną (np. fundował stypendia dla zdolnej młodzieży, troszczył się o los sierot wojennych, zbierał ofiary i dary dla wojska walczącego o wolną Polskę). Zasiadał we władzach Banku Ludowego, troszcząc się o środki dla swoich parafian. Zakładał katolickie stowarzyszenia i związki: Stowarzyszenie Polskich Dziewcząt Katolickich – tzw. Młode Polki, Kółko Rolnicze, Katolickie Towarzystwo Robotników Polskich (od 1906), Związek Włościanek Wielkopolskich, Akcja Katolicka (a w jej ramach od 1932 roku: Katolickie Stowarzyszenie Mężów – 47 członków, Katolickie Stowarzyszenie Kobiet – 387 członkiń, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej – 37 członków, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Żeńskiej – 90 członkiń), parafialny teatr, chór i bibliotekę.
Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego wszedł w skład miejscowego Komitetu powstańczego. 5 stycznia 1919 odprawił Mszę św. polową dla około pół tysiąca powstańców przed konarzewskim pałacem. Wolna Polska uznała zasługi księdza Laskowskiego, nadając mu Krzyż Oficerski orderu Polonia Restituta. Także władza duchowna mogła wreszcie mianować księdza Laskowskiego pełnoprawnym proboszczem parafii w Konarzewie. Kardynał E. Dalbor dokonał tego 22 kwietnia 1920 roku. Po rozpoczęciu II Wojny Światowej ks. Jan Laskowski był zapewne „na celowniku” okupanta. Zmarł na atak serca po przesłuchaniu i rewizji przeprowadzonej na probostwie. Pochowany został na konarzewskim cmentarzu.
W 100. rocznicę strajku wrzesińskiego parafianie konarzewscy ufundowali pamiątkowy obelisk w formie głazu ku czci swego wybitnego duszpasterza. Obecnie, z okazji 75. rocznicy śmierci wybitnego duszpasterza, Parafia przygotowała mu nowy nagrobek, którego poświęcenia dokonał ks. abp Stanisław Gądecki, Metropolita Poznański i Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski 1 września 2014, w 75. rocznicę wybuchu II wojny światowej
.